Η Χώρα και η Πύλος......Ιδωμένη αλλιώς!

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια κωμόπολη η Χώρα…
Τα γύρω χωριά… με άλογα πιο παλιά ,  και με μηχανάκια αγροτικά που έσερναν

‘’καρότσες ‘’ στη συνέχεια την επισκέπτονταν τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.

Βλέπεις εδώ υπήρχε το Γυμνάσιο, η Τράπεζα, η Αστυνομία, το Νοσοκομείο, το Φαρμακείο, τα Γραφεία του ΟΤΕ, οι Συνεταιρισμοί… τα Μαγαζιά… Ότι ακριβώς τους έλειπε…

Και εμείς οι Χωραΐτες … καμαρώναμε για την τύχη μας να γεννηθούμε σε τούτο το Μεγαλοχώρι…
Καμαρώναμε και τα αρχαιολογικά μας ευρήματα, το Παλάτι του Νέστωρα, το Μουσείο μας…
Βέβαια μας τα χάλαγε λίγο ότι ήταν Βασιλιάς της Πύλου αλλά δεν βαριέσαι …δικό μας ήταν…
Θυμάμαι ακόμα τις καλύβες το καλοκαίρι στη Βοιδοκοιλιά και στο Ρωμανού…
Τότε…
Νοσταλγώ αυτό το παρελθόν…αλλά είναι μακρινό παρελθόν…

Σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα , μα τόσο γρήγορα , θα περίμενε κανείς οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά να έχουν την διορατικότητα που επιβάλει η εποχή μας… Οι αγκυλώσεις στο χθές εγγυώνται μετά βεβαιότητας το ίδιο μίζερο αύριο.

Το γεγονός ότι διοικητικά η Χώρα ανήκε κάποτε στην Τριφυλία δεν λέει τίποτα απολύτως.

Αν το παρόν της και το Μέλλον της εξυπηρετούνται από μια ισότιμη συμμετοχή στο νεοσύστατο Δήμο Πύλου – Νέστορος που το πρόβλημα..?

‘’ Στους φόβους όλων των ορθά (sic) σκεπτόμενων κατοίκων του δήμου μας ‘’ …. για το Νερό που θα μας πάρουν, για το Μουσείο που θα μεταφερθεί στην Πύλο… ή για την ‘’ αγνωμοσύνη’’ που δείχνουμε στους αγώνες των προ 50ετίας τουλάχιστον Δήμαρχων και τοπικών παραγόντων ?

Έλεος…

Βαρβάρα Ν. Φιλιπποπούλου

Μία ‘’μη ορθά’’ και ορθά σκεπτόμενη Χωραΐτισσα