 |
Το Δημοτικό Συμβούλιο ασμένως έσπευσε κατά τη συνεδρίασή του -παρόντος του Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος υποστήριξε το αίτημα της Εκκλησίας-, να αποδεχθεί το αίτημα της τοπικής Εκκλησίας και «ομόφωνα ενέκρινε το θέμα “Περί ορισμού της 2ας Φεβρουαρίου, εορτής της Παναγίας Υπαπαντής”, πολιούχου της πόλης της Καλαμάτας, ως ημέρας αργίας στο Δήμο Καλαμάτας».
Προφανώς, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού Ναού Υπαπαντής του Χριστού Καλαμάτας αρχικά και το Μητροπολιτικό Συμβούλιο της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, αναφέρονται στο Β.Δ. 157/25-2-69 και και στην υπ. Αριθμ. 36991/3-10-2005 Υπουργική Απόφαση και στην μη ύπαξη τοπικής αργίας. Δεν γνωρίζουν όμως -όπως αγνοούν το γεγονός και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, που αποφασίζουν για την τύχη της πόλης και των ανθρώπων της- ότι από τις 17 Απριλίου του 1947 με Βασιλικό Διάταγμα (72/19-4-1947) που υπέγραψε ο τότε υπουργός Εσωτερικών Γεώργιος Παπανδρέου έχει καθιερωθεί ότι «την23ην Μαρτίου θα εορτάζηται, ως τοπική εορτή, η επέτειος της απελευθερώσεως της πόλεως Καλαμών».
Αν Μητρόπολη και Δημοτικό Συμβούλιο γνώριζαν το γεγονός αυτό, δεν θα έπαιρναν τη συγκεκριμένη απόφαση, καθώς, ως γνωστόν, δεν μπορεί να υπάρχουν δύο τοπικές εορτές σε καμία περιοχή και ούτε στην Καλαμάτα βεβαίως. Άρα, αφού υπάρχει ως τοπική εορτή η 23η Μάρτη από τον Απρίλιο του 1947 -άσχετα αν δεν το γνώριζαν και δεν εφάρμοζαν τη συγκεκριμένη ημέρα ως αργία-, πώς θα εφαρμοστεί στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα και δεύτερη τοπική εορτή; Εκτός και αν ζητηθεί να καταργηθεί η 23η Μαρτίου, ημέρα για την οποία αναφέρεται το προπροαναφερόμενο Προεδρικό Διάταγμα «η πόλις των Καλαμών, απετίναξε πρώτη τον Τουρκικόν ζυγόν», και στη θέση της ιστορικής αυτής ημέρας, καθιερωθεί ως τοπική εορτή (και αργία ως εκ τούτου), η εορτή της Υπαπαντής. Γιατί τοπική αργία, χωρίς τοπική γιορτή δεν γίνεται. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, ισχύει (μία για κάθε έτος) τοπική ημέρα αργίας, με την προϋπόθεση ότι έχει καθιερωθεί για τον εορτασμό θρησκευτικού ή ιστορικού γεγονότος, με Προεδρικό Διάταγμα.
Το περί ού ο λόγος λοιπόν Προεδρικό διάταγμα, με το οποίο καθιερώθηκε η 23η Μαρτίου ως τοπική γιορτή, και το οποίο αγνοούσαν Μητρόπολη Μεσσηνίας και Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας(!), έχει ως εξής:
«Περί εορτασμού της επετείου της απελευθερώσεως της πόλεως Καλαμών εκ του Τουρκικού ζυγού
ΠΑΥΛΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Επιθυμούντες όπως, η επέτειος της 23ης Μαρτίου 1821καθ’ ήν, η πόλις των Καλαμών, απετίναξε πρώτη τον Τουρκικόν ζυγόν, εορτάζηται ως εμπρέπει εις το ιστορικόν τούτο γεγονός, προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάσσομεν:Την 23ην Μαρτίου θα εορτάζηται, ως τοπική εορτή, η επέτειος της απελευθερώσεως της πόλεως Καλαμών.
Κατά ταύτην θα τελήται εις τον εν Καλάμαις διασώζόμενον ιστορικόν Φράγκοβυζαντινόν ναόν των “Αγίων Αποστόλων” δοξολόγια εις ανάμνησιν της Ιστορικής ημέρας και επιμνημόσυνος δέησις υπέρ των ηρώων της Ελευθερίας
Εις τον επί των Εσωτερικών Υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος.
Εν Αθήναις τή 17η Απριλίου 1947.
ΠΑΥΛΟΣ Β
Ο επί των Εσωτερικών Υπουργός Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ»
Κι αν, εκ κατακλείδι, δεχτούμε ότι δεν έχει καθοριστεί η 23η Μάρτη ως τοπική εορτή (και αργία) και χρειαστεί σήμερα να επιλέξουμε μεταξύ αυτής της ημέρας και της 2ας Φεβρουαρίου, τι οφείλουμε να αποφασίσουμε τιμώντας όσους ύψωσαν πρώτοι το λάβαρο της Επανάστασης εδώ, στην Καλαμάτα και θυσίασαν τη ζωή τους για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι;
Ποίο είναι το χρέος μας στην ιστορία;
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΞΙΑΡΧΟΣ
Υ.Γ.: Οι… άπιστοι μπορούν να δουν εδώ το ΦΕΚ (Β.Δ. 72/19-4-1947) από το site του Εθνικού Τυπογραφείου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα