Η διαφήμιση των κρατικών μονοπολίων άμεση χρηματοδότηση της διαπλοκής

Μια είδηση στο καθημερινό τύπο μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Στο δεκάμηνο του 2013 η κρατική διαφημιστική δαπάνη αυξήθηκε κατά 52% σε σχέση με το 2012. Το 57% αυτής κατευθύνθηκε στις εφημερίδες, το 19% στη τηλεόραση, το 14% στα ραδιόφωνα και το υπόλοιπό στο περιοδικό τύπο. Μα είναι δυνατόν σε περίοδο οικονομικής κρίσης τέτοιας έκτασης, σκέφτηκα, το δημόσιο να δαπανά κονδύλια 52% μεγαλύτερα από το 2012 προκειμένου να διαφημίσει τον εαυτό του; Δεν ενδιαφέρουν τα απόλυτα νούμερα, το ποσοστό της αύξησης είναι που ιντριγκάρει.

Τι ακριβώς είναι εκείνο που θέλησε να προβάλει το κράτος; Για ποια θέματα προσπάθησε να πληροφορήσει τους πολίτες του; Μα για την απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ, τις δράσεις κάποιων υπουργείων, την «αποτελεσματικότητα» άλλων, καμπάνιες του υπουργείου οικονομικών για επιβολή νέων φορολογιών, καθώς και για δελτία τύπου αλλοδαπής προέλευσης, που αναφέρονταν στη «πρόοδο» της χώρας κατά τη θητεία της παρούσας κυβέρνησης, είτε εγκωμίαζαν τις ικανότητες (sic) της πολιτικής ηγεσίας και το ελληνικό recovery ή success story. Αυτές οι πληροφορίες ακούγονται και στις ειδήσεις, γιατί πρέπει να πληρώνουν οι φορολογούμενοι για να δημοσιεύονται ως πληρωμένες καταχωρίσεις ή να προβάλλονται ως τηλεοπτικά σπότ;

Η παραπάνω δαπάνη αναφέρεται αποκλειστικά στο στενό δημόσιο τομέα. Άλλα, πολύ περισσότερα, είναι τα χρήματα που διατίθενται για τη διαφήμιση κρατικού ενδιαφέροντος φορέων του ευρύτερου δημοσίου. Η ΔΕΗ διαφημίζει το κοινωνικό της πρόσωπο (φθηνότερο κοινωνικό τιμολόγιο) και τη δική της μη ευθύνη για το ΕΕΤΑ. Ακόμη τη λήψη δανείου 700 εκατομ. από Γερμανική τράπεζα, εγγυημένου από κρατική Γερμανική αρχή, με επιτόκιο χαμηλότερο (5%) από αυτό που δικαιολογεί ο κίνδυνος χώρας, για να χρηματοδοτήσει τον εκσυγχρονισμό της (τη νέα μεγάλη μονάδα της Πτολεμαϊδας). Η ΕΥΔΑΠ προβάλλει τη συμφωνία με το δημόσιο, με βάση την οποία θα εισπράξει τα οφειλόμενα από κράτος και δήμους (;) εν όψει της ιδιωτικοποίησης της. Διαφημίζει δηλαδή την ελκυστικότητα της ως επενδυτικού προϊόντος !!! Τα ΕΛΠΕ, η ΔΕΠΑ, ο ΟΛΠ και δεκάδες άλλοι φορείς διαφημίζουν οιαδήποτε

αδιάφορη και άχρηστη πληροφορία μπορεί να σκεφτεί ανθρώπου νούς.

Και αναρωτιέται κάθε νουνεχής πολίτης: μα γιατί χρειάζονται διαφήμιση το κράτος και τα κρατικά μονοπώλια; Αφού δεν υπόκεινται στη βάσανο του ανταγωνισμού. Ποιόν προσπαθούν να πείσουν ή να προσελκύσουν; Κανένα είναι η απάντηση. Οι πελάτες είναι δεδομένοι και εξασφαλισμένοι εξαναγκαστικά. Τα κρατικά μονοπώλια είναι αποκλειστικοί πάροχοι προϊόντων και υπηρεσιών προς τη κοινωνία, η οποία εξ αιτίας ακριβώς του μονοπωλιακού τους ρόλου στερείται τη δυνατότητα επιλογής προϊόντος ή υπηρεσίας διαφορετικής προέλευσης. Δεν έχει το περιθώριο να διαλέξει καλύτερο προϊόν ή φθηνότερη υπηρεσία. Αυτά έχουμε, αυτά θα πάρετε. Τότε προς τι η διαφήμιση, αφού οι καμπάνιες δεν υλοποιούνται με στόχο την άγρα πελατών;

Τα πράγματα είναι αρκετά απλά, αρκετά προφανή. Και εδράζονται στην επιθυμία για καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ που θέλει να διατηρεί κάθε κυβέρνηση. «Θα σας μπουκώνω το στόμα, ώστε να μένει κλειστό και να αποφεύγω τη κριτική σας. Παράλληλα θα μου κάνετε και μερικές εκδουλεύσεις ακόμη» είναι η λογική των κυβερνώντων. Είναι μια δοκιμασμένη από παλιά πρακτική, με αντοχές στο χρόνο. Τα ΜΜΕ διεκπεραιώνουν το ανήθικο μέρος του ρόλου τους και το κράτος τα ανταμείβει με λεφτά των υπηκόων του. Η οικονομική κρίση όμως και η αδυναμία του κράτους στη διαθεσιμότητα πόρων βάζει σε δοκιμασία τη δυνατότητα συνέχισης της συναλλαγής. Τουλάχιστον στο εύρος που γνωρίζαμε ως τώρα.

Ταυτοχρόνως τα ΜΜΕ, στα πλαίσια της αλληλοεξυπηρέτησης και των «εκδουλεύσεων», διεκπεραιώνουν και μια ακόμη σημαντικότατη αποστολή. Αντίθετα από το σκοπό και την αποστολή τους, κρατούν μακριά από τη δημοσιότητα μικρότερα κόμματα και πολιτικές κινήσεις, αποκόπτοντας έτσι τη πρόσβαση τους στην επικοινωνία που θα διευκολύνει την απήχηση των ιδεών τους. Κατ’ αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η διάχυση του μηνύματος τους στους πολίτες και παραμένουν στο περιθώριο και τα ίδια και οι θέσεις τους, με προφανές αποτέλεσμα την εκλογική υφαρπαγή του δυνητικού κοινού τους από τα καθεστωτικά κόμματα.

Στα πλαίσια της «συνεργασίας» εκτελούνται ακόμη και συμβόλαια «θανάτου». Μη αρεστά πολιτικά ή άλλα πρόσωπα κυριολεκτικά «θάβονται» στα αζήτητα και δεν προβάλλονται ούτε κατ’ ελάχιστο οι δράσεις και δραστηριότητες τους. Το αλισιβερίσι μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας και Τύπου (έντυπου και ηλεκτρονικού) είναι πρόδηλο, μακρόχρονο και συνεχές. Είναι αυτό που εδώ και δεκαετίες έχει επικρατήσει να αποκαλείται διαπλοκή μεταξύ εκτελεστικής εξουσίας και ΜΜΕ.

Το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας, μικρά και μεγάλα, είναι ζημιογόνα και «χρεοκοπημένα». Η ύφεση ελάττωσε κατά πολύ μεγάλο ποσοστό τη διαφημιστική δαπάνη των υποψήφιων προς διαφήμιση. Άμεσο αποτέλεσμα η κατακόρυφη πτώση των εσόδων των Μέσων, τα οποία άρχισαν να εμφανίζουν συνεχή ετήσια ελλείμματα στους ισολογισμούς τους και να σωρεύουν χρέη. Το φαινόμενο είχε αρχίσει να εμφανίζεται από την εποχή ακόμη των παχέων αγελάδων. Πόσο μάλλον τώρα. Ήδη οι θέσεις δημοσιογράφων και επικουρικού προσωπικού, που χάθηκαν τη τελευταία τετραετία, αριθμούν αρκετές χιλιάδες. Ο κλάδος έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.

Στη προσπάθεια της να στηρίξει όσο μπορεί τους «συνεργάτες» της η πολιτική άρχουσα τάξη περικόπτει δημόσιες επενδύσεις, που θα δημιουργούσαν κάποιες χρήσιμες θέσεις εργασίας, και ουσιαστικά επιδοτεί φιλικά ή και «ατίθασα» ΜΜΕ, προκειμένου να γλυκάνει τις απώλειες τους και να τα κρατήσει τεχνητά στη ζωή. Μάταιος κόπος. Οι ευρισκόμενοι σε κώμα διασωληνωμένοι οργανισμοί δεν επανέρχονται στη ζωή με παυσίπονα και αντιβιοτικά.

Ταυτόχρονα, εκτός από τη μεγάλη απώλεια εσόδων, τα ΜΜΕ πλήττονται και από τη κρίση ρευστότητας και μη εξυπηρετούμενων δανείων των πιστωτικών ιδρυμάτων. Οι χορηγήσεις δεν αιμοδοτούν πιά τα ταμεία τους με την ίδια ευχέρεια του παρελθόντος. Τα κριτήρια δανειοδότησης έχουν αυξηθεί και αυστηροποιηθεί.

Τα χρεοκοπημένα συγκροτήματα τύπου είναι οικονομικά ζόμπι. Κανένα από αυτά δεν είναι βιώσιμο. Οι ισολογισμοί τους έχουν σωρεύσει τεράστια χρέη σε σχέση με το τζίρο και τα ίδια κεφάλαια τους, ενώ συνεχίζουν να δουλεύουν με υψηλά ελλείμματα, που αυξάνουν τα χρέη. Δεν πληρούν λοιπόν τις προϋποθέσεις συνέχισης της δανειοδότησης τους. Αποτέλεσμα το κλείσιμο της στρόφιγγας των δανείων από τις τράπεζες. Δανεικά κι αγύριστα έχουν σταματήσει να χορηγούν οι τράπεζες. Όσο κι αν τα συγκροτήματα φωνάζουν, απειλούν, εκλιπαρούν, πιέζουν, όπου και όπως μπορούν.

Η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή «ενθάρρυναν» τις τράπεζες να δώσουν πολύ μεγάλου ύψους χορηγήσεις προς τα ΜΜΕ. Αυτός ήταν και ο λόγος που απολάμβαναν μεγάλης μιντιακής υποστήριξης και οι επικεφαλής τους βρίσκονταν στο απυρόβλητο. Σήμερα τα χρήματα αυτά έχουν οριστικά και αμετάκλητα χαθεί, όπως κι εκείνα που δόθηκαν στα κόμματα, και η αντικατάσταση τους θα επιβαρύνει τους φορολογού

μενους της χώρας ή τους καταθέτες. Ας θυμηθούμε το πόλεμο που εξαπέλυσε ο κος Ψυχάρης εκ μέρους του ΔΟΛ εναντίον του Γ. Παπανδρέου, επειδή τάχα δεν «ώθησε» την ΕΤΕ να χορηγήσει στο συγκρότημα ένα «ευτελές» δάνειο 10.000.000 ευρώ. Το οποίο τελικά δεν χορηγήθηκε.

Ο κος Κοντομηνάς εμφανίζεται παχυλά δανειοδοτημένος από συγκεκριμένο τραπεζικό ίδρυμα κρατικού ενδιαφέροντος για τις εκδοτικές του δραστηριότητες (DEMCO – ALPHA). Το ίδρυμα μάλιστα για να «βοηθήσει» τη κατάσταση αγόρασε από τον επιχειρηματία μια εταιρεία έκδοσης πιστωτικών καρτών αντί μόλις 131.000.000 !!! Όχι, δεν ήταν η VISA, ούτε η MASTERCARD. Η δικαιοσύνη χαρακτήρισε απιστία τη συγκεκριμένη χαριστική ενέργεια του διοικητή του ιδρύματος και εξέδωσε ένταλμα σύλληψης του. Οποία υποκρισία. Το εκτελεστικό όργανο έδρασε μόνο του, δεν συμβουλεύτηκε και δεν πήρε το ΟΚ (αν δεν πιέστηκε) για μια τόσο σημαντική οικονομική δοσοληψία από το βασικό του μέτοχο, το δημόσιο ;;;

Ο κος Κουρής πάλι, ο εκδότης της «αλλαγής», δεν βρίσκει ρευστότητα 2,5 εκατομ. να εξοφλήσει το ΙΚΑ. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς ασφαλιστικούς οργανισμούς συνιστούν πλέον ποινικό αδίκημα και ο καναλάρχης συλλαμβάνεται. Είναι ο ίδιος εκείνος άνθρωπος που τα προηγούμενα χρόνια έλαβε δωρεάν από το δημόσιο επανειλημμένα άδειες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές, τις οποίες αργότερα μεταπωλούσε αντί αλμυρότατου αντιτίμου. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ο τηλεοπτικός του όμιλος ALTER αφέθηκε από πολιτικό και τραπεζικό σύστημα να σωρεύσει χρέη μισού δίς πριν χρεοκοπήσει !!! Αδιανόητες καταστάσεις, απολύτως παράλογες και ανορθολογικές, που αναδεικνύουν τη κατασπατάληση των χρημάτων φορολογουμένων και αποταμιευτών.

Η σημερινή κυβέρνηση πιέζει όσο μπορεί τις τράπεζες να δώσουν πάλι χρήματα. Αλλά δεν είναι εύκολο. Το ΤΧΣ και η τρόϊκα παρακολουθούν. Οι τραπεζικές διοικήσεις τρέμουν τον ίσκιο τους. Φοβούνται πως θα κατηγορηθούν για απιστία, αφού με τραπεζικά κριτήρια το σύνολο των επιχειρήσεων ΜΜΕ είναι ανεπίδεκτα χορηγήσεων κουφάρια.

Τι απομένει στη κυβέρνηση για να συνδράμει τον άσπονδο διαπλεκόμενο φίλο της; Η αύξηση της διαφημιστικής δαπάνης από το κρατικό κορβανά αμέσως και εμμέσως. Και πράγματι τα νούμερα δείχνουν πως το πράττει. Αλίμονο όμως, τα ποσά που δίνονται είναι ψίχουλα, σε σχέση με όσα λάμβαναν στα πρόσφατο παρελθόν ή σε σχέση με όσα χρειάζονται τα συγκροτήματα. Σταγόνα στον ωκεανό των προβληματικών ισολογισμών τους. Δεν επαρκούν για να έξασφαλίσουν την επιβίωση των συγκροτημάτων τύπου. Μόνο ο ΠΗΓΑΣΟΣ ΑΕ, Ο ΔΟΛ ΑΕ και η Τηλέτυπος ΑΕ έχουν σωρεύσει υποχρεώσεις άνω του μισού δίς.

Η κυβέρνηση και το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα συνολικά κάνουν ό,τι μπορούν. Αυτά που μπορούν όμως ουδόλως επαρκούν για τις διασώσεις και τη συντήρηση των αχόρταγων και βουλιμικών ΜΜΕ. Το προδιαγεγραμμένο … τέλος μοιάζει να είναι κοντά. Ίσως σύντομα το τοπίο στο χώρο των ΜΜΕ νε έχει αλλάξει δραματικά. Και δεν θα έχει καμία σχέση με όσα γνωρίσαμε μετά τη μεταπολίτευση. Για να αποδειχθεί και στη πράξη ότι οι κρίσεις λειτουργούν πάντοτε και εξυγιαντικά.

 marketnews.gr