Η γομολάστιχα της Δύσης από τον Γρηγόρη Χαλιακόπουλο

Ανήκομεν εις την Δύσιν» τόνιζε με έμφαση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απευθυνόμενος στον Ανδρέα Παπανδρέου το 1977. Κι εκείνος με τον δημαγωγικό του λόγο αποστόμωνε τον πολιτικό του αντίπαλο ως εξής: «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» και κατακεραύνωνε την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ πως είναι το ίδιο συνδικάτο, αλλά λίγα χρόνια αργότερα υπέγραφε την παραμονή των Αμερικανικών Βάσεων. Κατά συμπερασμόν, ταύτιση. Κι έτσι με τον καιρό γαλουχηθήκαμε πως η γαλανόλευκη με το σταυρό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του δυτικού κόσμου και ουδεμία σχέση έχει με Ανατολή, Βορρά και Νότο. Η Δύση λοιπόν, που απαρτίζεται από τα λεγόμενα δυτικά κράτη τα οποία συνέχει ο δυτικός πολιτισμός με προπύργιο τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Αυστραλία, τον Καναδά και χώρες σαν την Ιαπωνία η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλη τεχνολογική και οικονομική ανάπτυξη. Συνεπώς η έννοια της Δύσης στην πολιτική και οικονομική σκακιέρα, ουδόλως σχετίζεται με την κατεύθυνση που «δύει» ο ήλιος, αλλά το πόσο χρυσοφόρος είναι. Πώς όμως κατόρθωσε η περιβόητη Δύση να αποτελεί τον πόλο έλξης κάθε φτωχοδιάβολου, που θαλασσοπνίγεται για να φτάσει έστω σε μια ξέρα των ευρωπαϊκών ακτών ή να διασχίσει ημιθανής τις κοιλάδες θανάτου από το Μεξικό στην
Αμερική του Τραμπ;
Ολα συνέβησαν μέσα στο διάβα των αιώνων σαν ένα παραμύθι για παιδιά, με τη διαφορά ότι γράφτηκε με αίμα.

ΤΕΡΑΤΟΓΟΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η χριστιανική Δύση, της αγάπης, της φιλοσοφίας, των επιτευγμάτων και του πολιτισμού, υπήρξε συνάμα και το γήινο πλανητικό χωνευτήρι αναρίθμητων εγκλημάτων. Εγκλήματα τα οποία διέπραξε ο δυτικός κόσμος είτε μέσω της ικανότητας των αμοραλιστών ηγετών του, είτε μέσω της αδιαφορίας των λαών του. Δυστυχώς όταν αναφερόμαστε στον δυτικό πολιτισμό, επικαλούμαστε τη μια πλευρά του, εκείνη που βρίθει φιλοσόφων, επιστημόνων, ελευθεριακών εξεγέρσεων και κοινωνικών επαναστάσεων. Λησμονούμε όμως τους ποταμούς αίματος που τον στοιχειώνουν, καθότι η αλήθεια δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα μια επίπλαστης «προοδευτικής» ανθρωποκοινότητας. Ωχριούν ενώπιον των στυγερών εγκλημάτων που πραγματοποίησε η δυτική τερατογόνος πολιτική και τα πλέον ευφάνταστα σενάρια των συγγραφέων που εντρυφούν στην περί Κολάσεως συγγραφή. Επί παραδείγματι, η εξαφάνιση της κόκκινης φυλής απ’ τον πλανήτη, αποτελεί έργο εγκληματιών με σφραγίδα δυτικής προελεύσεως.
Οχι, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω τη χρονική όπισθεν στις εποχές του Κολοσσαίου, όταν τον όχλο κανάκευαν οι Υπατοι με λιοντάρια που ξέσκιζαν Ασιάτες δούλους. Θα αναμετρηθώ με τη Δύση που ασπάστηκε τον χριστιανισμό, τη θρησκεία της Αγάπης. Κι αυτό, ένεκα του ότι η καραμέλα της βάρβαρης Ανατολής έχει πλέον λιώσει.
Τι έπραξε λοιπόν ο εκχριστιανισμένος κόσμος; Σταυροφορίες! Με την προτροπή τίνος; Του Πάπα Ουρβανού Β'. Τι κατόρθωσαν οι Σταυροφόροι; Να αιματοκυλήσουν τα εδάφη απ’ όπου περνούσαν και κατά την Δ' Σταυροφορία να αλώσουν την Κωνσταντινούπολη. Για ποιο λόγο πραγματώθηκαν οι Σταυροφορίες; Για να απαλλαγεί η ταλαιπωρημένη και πτωχευμένη Ευρώπη από τις εξαθλιωμένες μάζες της, που κλυδώνιζαν τα κοινωνικά της θεμέλια, και επιπρόσθετα για τον σφετερισμό του αμύθητου πλούτου της εύπορης Ανατολής.

ΔΙΑΡΠΑΓΗ ΠΛΟΥΤΟΥ
Είχε φροντίσει ο Πάπας να ξεκαθαρίσει τα εξής: «Αν αυτοί που θα πάνε εκεί κάτω, κατά το ταξίδι χάσουν τη ζωή τους στην ξηρά ή τη θάλασσα ή τη μάχη εναντίον των απίστων, οι αμαρτίες τους θα συγχωρεθούν την ίδια ώρα. Την άφεση τους την παραχωρώ με τη θέληση του Θεού, που Εκείνος μού την παραχώρησε».
Η μάχη του Καλού εναντίον του Κακού είχε αρχίσει. Στόχος η διαρπαγή της περιουσίας του ανατολικού κόσμου, με το πρόσχημα του διαφορετικού θρησκεύματος, που εύκολα δικαιολογούσε το μαχαίρι και το τσεκούρι στο λαιμό του διαφορετικού.
Η ιστορία όμως, ως Αλωση της Πόλης υπογραμμίζει με μαύρο μαρκαδόρο την Τρίτη 29 Μαΐου 1453. Αντίθετα όμως την πραγματική Αλωση από τους ομόθρησκους Σταυροφόρους την 13η Απριλίου 1204, την σημειώνει με συμπαθητική μελάνη που τα γράμματά της είναι αόρατα και μπορούν να γίνουν ορατά μόνο μετά από ειδική κατεργασία.
Η Ευρώπη εκείνης της εποχής επιτίθεται λυσσαλέα στους λαούς της Εγγύς Ανατολής για να τους αρπάξει το θησαυροφυλάκιο. Τι θρησκευτική ηθική στον απόηχο του Λόγου του Χριστού! Κάτι σαν την προτροπή του νεότερου Μπους: «Οποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας, στον πόλεμο του Καλού εναντίον του Κακού». Βλέπε: Πετρέλαιο.
Να ρίξουμε μια ματιά και στη σελίδα της Ιεράς Εξέτασης; Στραγγαλισμοί, πνιγμοί, ικριώματα, θάνατοι στην πυρά και μια σειρά άλλες πρακτικές, για την πνευματική ανάπτυξη της Δύσης.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ
Θαρρώ πως χρειαζόμαστε να σταθμεύσουμε για λίγο και σ’ εκείνη την καταραμένη σελίδα του δουλεμπορίου. Εψαξα να βρω δουλεμπόρους Αφγανούς, Ιρακινούς, Σύριους, Υεμένιους, αλλά δεν διασταυρώθηκα με κανέναν απ’ αυτούς στα παζάρια της σκλαβοαγοράς. Αντιθέτως συνάντησα κάποιους από τους προικισμένους λαούς της Ευρώπης, όπως: Πορτογάλους, Ισπανούς, Γάλλους και Βρετανούς. Αγοραστές των μαύρων κορμιών, ποιοι άλλοι; Τα καλά παιδιά της Αμερικής! Υπερασπιστές της αγοραπωλησίας των κολασμένων, στις βαμβακοφυτείες του Νέου Κόσμου, η Κου Κλουξ Κλαν, με τα υψηλά χριστιανικά φρονήματα. Εριξα και μια ματιά στο καλεντάρι της εποχής του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Θυμήθηκα τους Μπόερς και προβληματίστηκα προς στιγμήν. Μήπως αδικώ τον Δυτικό Κόσμο; Σαν να μου φαίνεται ότι μετανοεί, έστω εκ των υστέρων για τις εγκληματικές του πράξεις. Τιμωρώντας με 28 χρόνια κάθειρξη σε καταναγκαστικά έργα τον Μαντέλα, στη συνέχεια δίνει το όνομά του σε φεστιβάλ τζαζ μουσικής ενώ τον Τσε τον τυπώνει σε μπλουζάκι στη Νέα Υόρκη! Αν μη τι άλλο, το κάθε φονικό αποφέρει κέρδος οικονομικό!
Και καθώς ξεφύλλιζα την ιστορία του δύοντος ηλίου με επιτάχυνση μεγάλη, ώστε να εισέλθω στον 20ό αιώνα, γιατί και η σελίδα της εφημερίδας δεν σηκώνει πολλούς αιώνες δυτικής εγκληματικότητας, πού πέφτω; Πάνω στον Λεοπόλδο Β΄. Πλήρες όνομα, Λεοπόλδος Λουδοβίκος Φίλιππος Μαρία Βίκτωρ. Ποιος είναι ο κύριος; Ο δεύτερος βασιλιάς του Βελγίου. Τι προσέφερε ο άνακτας αυτός, στην ανθρώπινη κοινωνία; Του δόθηκε ως δώρο το 1885 το Κονγκό. Οπως λέμε «σου δωρίζω ένα κουτί με δίπλες», μια περιοχή 76 φορές μεγαλύτερη από το τότε Βέλγιο.

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΛΕΟΠΟΛΔΟΥ
Η ατομική κυριαρχία του Λεοπόλδου στο Κονγκό διατηρήθηκε ως το 1908. Το καουτσούκ που έβγαζε η επικράτειά του ήταν ανυπολόγιστης αξίας και τα κέρδη ασύλληπτα. Εκμεταλλεύτηκε τους ιθαγενείς με τον πιο απάνθρωπο τρόπο ενώ καθημερινά εκτελούνταν ή ακρωτηριάζονταν εργάτες με διαταγή του ίδιου του Λεοπόλδου, με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν αρκετά παραγωγικοί.
Το σύνολο των εκτελεσμένων ιθαγενών έφτασε τα 10.000.000. Η γενοκτονία αυτή απουσιάζει από τις αποδελτιώσεις του πολιτισμένου δυτικού κόσμου. Πυραμίδες από κομμένα άκρα δημιουργούνταν προς παραδειγματισμό. Τι έχουν να πουν επ’ αυτού οι Βρυξέλλες που αναπτύχθηκαν με το χρυσάφι του Λεοπόλδου; Οι σύγχρονοι ιστοριογράφοι μούγκα;
Αναρωτιέμαι αν θα σας κουράσω με αναφορές στον 20ό αιώνα, αλλά φρονώ πως αξίζει τον κόπο σχεδόν επιγραμματικά να αναφέρουμε: «Ναζισμός και φασισμός». Φρούτα από τον κήπο του δυτικού πολιτισμού. Α' και Β' Παγκόσμιοι Πόλεμοι. Συνολικές απώλειες: 150.000.000 άνθρωποι.
Το νούμερο είναι μεγάλο αλλά όπως έλεγε και ο Στάλιν: «Ενας θάνατος είναι τραγωδία. Ενα εκατομμύριο θάνατοι είναι στατιστική». Ας ξεχαστεί λοιπόν μιας και δεν εξυπηρετεί το οικοδόμημα των ανεπτυγμένων χωρών, όπως διαγράφηκε από τη μνήμη μας το γεγονός ότι οι ναζί ήταν Γερμανοί. Ετσι λοιπόν αντί να λέμε οι Γερμανοί, λέμε οι ναζί και αποκαθάρουμε γιους και εγγονούς από τα εγκλήματα των πατεράδων και παππούδων τους, θαρρείς και δεν είναι ο ίδιος λαός.
Ααα… λησμόνησα να σας αναφέρω και τις δυο ατομικές βόμβες που έριξε ο δυτικός κόσμος, στην ηττημένη Ιαπωνία, που μετά το μάθημά της με 200.000 νεκρούς από τη ραδιενέργεια, εισήλθε κι εκείνη στο «Ανήκομεν εις τη Δύσιν», αν και Απω Ανατολή. Μη σας ταλαιπωρώ τώρα με το βομβαρδισμό της Δρέσδης και τις 3.500 εμπρηστικές βόμβες και νάρκες αέρος υψηλής περιεκτικότητας που εξολόθρευσαν 25.000 αμάχους κι ενώ ο πόλεμος στην Ευρώπη είχε κριθεί.

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΒΑΤΙΚΑΝΟ
Προσπάθησα να αναζητήσω πόσοι Αφρικανοί, Αφγανοί, Ασιάτες, αιματοκύλησαν σε τόσο μεγάλο βαθμό την ανθρωπότητα, για να ενταχθώ εθελουσίως στη Δύση και να μην βολοδέρνω άστεγος όσον αφορά την «πνευματική τοπογεωγραφία», αλλά δυστυχώς δεν βρήκα. Φονιάδες βρήκα πολλούς, πολέμαρχους, κατακτητές, εγκληματίες του ISIS, σύγχρονους δουλεμπόρους, αποκεφαλισμούς, αλλά τόσα ολοκαυτώματα όχι. Και μην επιχειρήσει κανείς να με παραπλανήσει με τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό γιατί ουδόλως διαφωτίστηκε η Εσπερία, όπως και η Ανατολή απ’ τον Αλ Φαράμπι. Ούτε να επικαλεστεί τους Σοφοκλή, Πίνδαρο, Θουκυδίδη, Πλάτωνα και Ηράκλειτο, γιατί η Δύση απέχει παρασάγγας από αυτούς τους σπουδαίους προγόνους μας, ασχέτως αν διδάσκονται στα Πανεπιστήμιά της. Οσο για την ξεχασμένη σε όλους μας Μεσοποταμία, καλό θα είναι να δούμε πόσα οφείλουμε σ’ αυτήν, αιώνες πριν τον Αριστοτέλη και τον Δημόκριτο. Οι αρχαιότερες πόλεις και η γραφή, στα δικά της μετερίζια γεννήθηκαν. Και βέβαια πολύ πριν η Δύση με τη γομολάστιχά της τη σβήσει από την ιστορία, ενώ με την έντεχνη δαιμονοποίησή της, την καταστήσει άντρο εξτρεμιστών προς εκμετάλλευση.
Τι ξέχασα… παραλίγο. Το Βατικανό και την παιδεραστία των Καρδιναλίων! Αλλά αυτά είναι μη συζητήσιμα, καθότι γίνονται διακριτικά, με το ανάλογο τακτ. Οχι όπως στην Καμπούλ και το Ισλαμαμπάντ που οι βιασμοί τελούνται δημόσια. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία του Θεού έχει υπόγεια με βελούδα και κουρτίνες για να προφυλάσσεται ο κάθε καρδινάλιος. Τώρα αν την πάτησε ο Τζορτζ Πελ, εεε, όλοι οι κανόνες έχουν εξαίρεση. Ας πρόσεχε κι ο δικός μας του ΟΗΕ, που εκτέθηκε με δεκαεξάχρονα σε γκαρσονιέρα της Μολδαβίας.
«Είναι ο άνθρωπος μία από τις γκάφες του Θεού, ή είναι ο Θεός μία από τις γκάφες του ανθρώπου;» αναρωτιέται ο Νίτσε.
Ο δυτικός πολιτισμός ίσως να γνωρίζει….         eleftheriaonline.gr