Η εικόνα

Πλήρη καταρράκωση έχει υποστεί η διεθνής εικόνα της Ελλάδας με αφορμή τους χειρισμούς για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και οι παραδοσιακοί φίλοι της χώρας μας, όπως ο Βαλερί Ζισκάρ ντ΄ Εστέν, μας εγκαταλείπουν. Το σοβαρότερο όμως είναι ότι ισχυρό πλήγμα έχει υποστεί και το κύρος του έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος ως τώρα έχαιρε υψηλής εκτίμησης στους διεθνείς κύκλους. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που μέσα στο νέο αυτό αρνητικό κλίμα οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ δήλωσαν ξεκάθαρα ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να εκταμιευθεί η 5η δόση του δανείου, ενώ και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ προειδοποίησε ότι τα κράτη-μέλη της ΕΕ θα είναι δύσκολο (με βάση τις γνωστές πολιτικές αντιδράσεις που αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό τους) να καλύψουν το κενό του ΔΝΤ. Το ερώτημα είναι, φυσικά, αν οι δηλώσεις αυτές θα είχαν γίνει αν επικεφαλής του Ταμείου ήταν ακόμη ο Ντομινίκ Στρος-Καν και αν είχε πραγματοποιηθεί η συνάντησή του με την Ανγκελα Μέρκελ. Τα «αν» όμως αυτά δεν ανατρέπουν τη βαριά ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί, τη στιγμή μάλιστα που στις Βρυξέλλες έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι πλέον «μια χώρα που δεν κυβερνάται» και όπου όποια απόφαση και αν ληφθεί δεν μπορεί να εφαρμοσθεί καθώς «το κράτος δεν λειτουργεί».
Το εξαιρετικά δυσάρεστο για μας είναι ότι δεν έχει δημιουργηθεί ανάλογο αρνητικό κλίμα για τις δύο άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες λαμβάνουν επίσης βοήθεια, δηλαδή την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Αντίθετα μάλιστα η Πορτογαλία, με τη συναίνεση που επέδειξαν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, προβάλλεται ως το παράδειγμα που θα έπρεπε να ακολουθήσει και η Ελλάδα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι καμία από τις δύο αυτές χώρες δεν έχει υποστεί τον εξευτελισμό της κατηγορίας ότι δεν λειτουργεί η κρατική μηχανή της. Δεν πρέπει λοιπόν να μας ξενίζει η πρόταση που πλανάται για τη δημιουργία μιας «διεθνούς υπηρεσίας» η οποία θα αναλάβει το έργο της εφαρμογής των αποκρατικοποιήσεων. Ετσι, εκεί που πιστεύαμε ότι ήταν μια θετική εξέλιξη το γεγονός ότι δεν είμαστε η μοναδική χώρα-μέλος της ΕΕ με σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, η σύγκριση που γίνεται τώρα μεταξύ των τριών χωρών αποβαίνει εις βάρος μας, επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Οι γνωρίζοντες μάλιστα λένε ότι αυτό που έχει ιδιαίτερα εξοργίσει τους δανειστές μας είναι η έλλειψη εθνικής ομοψυχίας για την αντιμετώπιση της κρίσης, που παρατηρείται στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις δύο άλλες χώρες. Ευνόητο είναι ότι η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο μετά την αποτυχία της σύσκεψης υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τώρα θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να ανατραπεί η εικόνα που έχει δημιουργηθεί εις βάρος της Ελλάδας. Μια εικόνα η οποία δεν δυσχεραίνει μόνο τους χειρισμούς για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά και γενικότερα την άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Με ποιο κύρος μπορεί να διαπραγματευθεί οτιδήποτε η σημερινή Ελλάδα και ποιον ρόλο μπορεί γενικότερα να παίξει; Τη στιγμή μάλιστα που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή μας ένα νέο σκηνικό, στο οποίο η χώρα μας θα έπρεπε να δώσει δυναμικά το «παρών». Αυτά συμβαίνουν όμως όταν αντί να προτάσσεται το εθνικό συμφέρον προτάσσεται το κομματικό.

Γιάννης Καρτάλης