Σαν σήμερα 24/5, Πώς οι Ινδιάνοι έπιασαν κορόιδο έναν Ολλανδό και του πούλησαν μια περιοχή που δεν ήταν δική τους και που την έλεγαν Μανχάταν…

Ήταν έμποροι με ικανότητες... Κάποιοι Ινδιάνοι έπιασαν κορόιδο έναν Ολλανδό και του πούλησαν μια περιοχή που δεν ήταν δική τους με αντίτιμο λαμπερά κοσμήματα... Τον τόπο εκείνον τον έλεγαν Μανχάταν!
Όσοι μιλούσαν για το νησί εκείνο, αναθυμούνταν μόνο κυνηγετικές περιπέτειες. Όσο κι αν γύριζε ο νους πίσω, στους παππούδες τους, στους παππούδες των παππούδων τους και σε θρύλους που χάνονταν στα βάθη των χρόνων, εκείνο το κομμάτι γης ήταν ένα πυκνό δάσος με λίμνες και ποτάμι με κάστορες και άλλα ζώα, τόπος για πλούσιο ψάρεμα και άφθονο κυνήγι.
Και τώρα; Τώρα κάποιος περίεργος τύπος με ρούχα αλλιώτικα και ομιλία που έμοιαζε με κρώξιμο πουλιού, πρόσφερε κάτι χρωματιστά μπιχλιμπίδια και αλυσιδίτσες και χάντρες που έλαμπαν στον ήλιο και υφάσματα πλουμιστά, για να του πουλήσουν οι ιθαγενείς το κομμάτι της γης εκείνο.
Γιατί ο τύπος εκείνος, που ήταν Ολλανδός και άκουγε στο δυσπρόφερτο όνομα Πίτερ Μινουίτ γνώριζε καλά πως είχε μπροστά του ένα μεγάλο φυσικό λιμάνι, που προστάτευε από τις θύελλες και τους κατακτητές την ηπειρωτική χώρα και ήθελε με οποιοδήποτε κόστος να το αποκτήσει. Και δεν ήταν λγα αυτά που έδινε στους ντόπιους για να το αγοράσει· του είχαν κοστίσει 24 ολόκληρα φιορίνια!
Οι ιθαγενείς το σκέφτηκαν έτσι, το σκέφτηκαν κι αλλιώς και στο τέλος έδωσαν τα χέρια· μια μέρα σαν σήμερα, 24 Μαΐου του 1626, εκείνοι πήραν μπιχλιμπίδια πανηγυρτζίδικα και ο Ολλανδός το Μανχάταν!
Σήμερα εκείνο το νησί που πρόσφερε θηράματα και ψάρια στους κατοίκους του, είναι ο πιο πυκνοκατοικημένος δήμος της Νέας Υόρκης με 1,6 εκατ. κατοίκους!

Τον έκλεψαν τον άνθρωπο...

Το βασικό μονοπάτι του νησιού, που περπατούσαν οι κυνηγοί, σήμερα ονομάζεται Μπρόντγουεϊ, αλλά του ιθαγενείς καθόλου δεν τους ένοιαξε τι θα έκανε ο Ολλανδός με τη γη που νόμιζε για δική τους, γιατί εκείνοι οι άνθρωποι που ζούσαν από το κυνήγι και το ψάρεμα δεν είχαν γη δική τους: όπου ξαπόσταιναν τα βράδια ήταν το σπίτι τους κι όπου τους έβγαζε η επόμενη μέρα η πατρίδα τους.
Και να δεις, πως γελούσαν το βράδυ όταν τα συζητούσαν τους όλοι εκείνοι οι Ινδιάνοι, που έδωσαν κάτι που δεν τους ανήκε και πήραν αστραφτερές χάντρες και στολίδια και τσεκούρια για το κυνήγι τους· κορόιδο τον είχαν πιάσει εκείνον τον άνδρα με τα παράξενα ρούχα και πώς θα τον ξανακοίταζαν στα μάτια αν έπεφτε στο δρόμο τους;