Το φαινόμενο των μνημονιακών κομμάτων, η αρχή και το τέλος του Καμμένου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ

Ένα από τα κόμματα, δημιούργημα της κρίσης και του διχαστικού λόγου και ανάλογων πρακτικών, που επικράτησαν μετά το 2010, είναι το κόμμα του Πάνου Καμμένου, οι ΑΝΕΛ.
Αφετηρία, ήταν η καταψήφιση από τον ίδιο της κυβέρνησης ειδικού σκοπού του Λουκά Παπαδήμου και η διαγραφή του από την ΝΔ.
Αξιοποίησε την απόγνωση και την απογοήτευση του κόσμου, από τα μέχρι τότε κυβερνητικά κόμματα, ενισχύοντας την σύγχυση για τα αίτια της κρίσης με θεωρίες συνωμοσίας Εβραίων, Αμερικάνων και Γερμανών και της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Έκανε μηνύσεις, χωρίς ίχνος ένδειξης, για συνωμοτικά σχέδια και χρυσοφόρες συναλλαγές και παρ' ότι έχασε όλες τις δίκες συνέχισε την ίδια προπαγάνδα.Τα στελέχη του κόμματός του προέρχονταν σχεδόν από όλους τους πολιτικούς χώρους και το στοιχείο που τους ένωνε ήταν οι προσωπικές ματαιοδοξίες και η δαιμονοποίηση των πολιτικών αντιπάλων του.
Αυτός είναι και ο λόγος της εξαέρωσης του κόμματός του και της διάχεισης των στελεχών του, σε όλο το κομματικό φάσμα.
Η διάψευση των θεωριών συνωμοσίας, μέσα από την συμμετοχή του στην μνημονιακή κυβέρνηση του Τσίπρα και η πλάτη που έβαλε, αυτός στην αρχή και της μισής του κοινοβουλευτικής ομάδας μέχρι τέλους, με υπουργικές καρέκλες αντάλλαγμα, στην συμφωνία των Πρεσπών, ήταν η χαριστική βολή.
Να θυμίσω, ότι στις εκλογές της 6ης Μαΐου του 2012 πήρε 10,6% και προχθές στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατέρρευσε στο 0.8%.
Η απόφασή του να μην συμμετέχει στις επερχόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές, ήταν η φυσική κατάληξη του ιδίου και του μικρού πυρήνα στελεχών πού του απέμειναν.
Δυστυχώς, η ζημιά που έκανε στην χώρα και στην αξιοπιστία της πολιτικής είναι τραγική.